همه چیز درباره ابرها

ابر چیست؟

ابرها گروه های بزرگی از قطرات ریز آب (بخار) یا کریستال های یخ هستند که به تکه های غبار موجود در جو می چسبند. در واقع، بدون ابر، نه باران می بارد و نه برف! آنها در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارند. برخی از آنها در پایین زمین و برخی در بلندی های آسمان قرار دارند. دانشمندان سیستمی برای طبقه بندی انواع مختلف ابرها ایجاد کرده اند. هر ابری که می‌بینید را می‌توان در یکی از دسته‌بندی‌ های متعدد بر اساس شکل کلی و ارتفاع آنها در جو قرار داد.

وقتی هوا خیلی گرم است، درختان موادی به نام مونوترپن آزاد می‌کنند که تشکیل ابر را تحریک می‌کند تا درختان را خنک کند.

 

ابرها چگونه طبقه بندی می شوند؟

اکثر ابرها را می توان بر اساس ارتفاع پایه ابر از سطح زمین به گروه هایی (بالا/متوسط/کم) تقسیم کرد. ابرهای دیگر نه بر اساس ارتفاع، بلکه بر اساس ویژگی های منحصر به فردشان، مانند تشکیل در کنار کوه ها ( ابرهای عدسی شکل) یا تشکیل در زیر ابرهای موجود ( ابرهای ماماتوس ) گروه بندی می شوند.

ابرهای سیروس

نازک وسفید است ابر سیروس سفید تر از هر ابر دیگر است

 به نظر می رسند که در آسمان گسترده هستند،  آنها معمولا به عنوان "دم اسب" شناخته می شوند، زیرا آنها مانند دم اسب شکل می گیرند.

ابرهای سیروس اغلب در آب و هوای مناسبی دیده می شوند.

یخ تشکیل سیروس به طور کلی در آب و هوای مناسبی رخ می دهد جهت حرکت هوا در ارتفاع آنها مشخص می شود.

تمام ابرهای بالا نوعی سیروس است که یک ابر رایج است که می تواند در هر زمان سال دیده شود.

ابرهای سیروکومولوس

 

ابرهای سیروکومولوس وجود دارند که به صورت عمودی در حال توسعه (و لکه دار) ابرهایی در ارتفاعات جو هستند. ابرهای Cirrostratus ابرهای نازک و ورقه‌ای هستند. نکته جالب در مورد این ابرها این است که می توانند ظاهری هاله مانند در اطراف خورشید یا ماه ایجاد کنند که این ناشی از شکست نور از طریق بخار ابر است.

ابرهای کومولوس یا کومه ای

کومولوس ها ابرهایی پرز دار و ضخیم هستند که در جهت عمودی پیشرفت می کنند و به اصطلاح علمی در ارتفاعات عمق دارند. قسمت بالایی آن ها شبیه به گنبد، گل کلم و یا انبوهی از پنبه است و در قسمت پایین یا قاعده تقریبا افقی هستند. اگر قسمت پایینی ابرها به هم متصل شوند سطحی کاملا صاف و مسطح را به وجود می آورند. در پیدایش این ابرها گرم شدن زمین نقش اساسی دارد، این ابرها در طول روز به وجود می آیند و علت وجود آن ها جریان های روزانه هم برداری است. زمانی که خورشید به آن ها بتابد وسط ابر روشن و اطرافش تیره دیده می شود و زمانی که این ابرها در مقابل خورشید قرار گرفته باشند وسط آن ها تاریک و اطرافشان روشن می شود.

کومولوس ها اصولا در هنگام صبح دیده می شوند و در طول روز به تعدادشان اضافه می شود. بیشترین رشد آن ها در ساعت های اولیه بعدازظهر بر روی خشکی اتفاق می افتد و با شروع شب از بین می روند. اختلافات مکانی نیز در رشد این ابرها تاثیر گذارند. این ابرها بیشتر به روی شنزارها، شهرها و مزارع خشک شکل می گیرند. این در حالی است که بر روی دریاها و جنگل ها به خاطر وجود هوای نسبتا سرد رشد ضعیفی خواهند داشت. زمانی که رطوبت و نم و همچنین حرکات بالا در هوا زیاد نباشد وجود این ابر نشانه ی هوای نسبتا خوب است. اما در حالت عکس، ممکن است با رگبار همراه باشد. این ابرها در ارتفاعات پایین شکل می گیرند که گاهی ممکن است در تفاع ۳۰۰ تا ۳۵۰ فوتی هم شکل بگیرند. قله این ابر ها ممکن است تا بالای ۱۸ هزار متری جو برسد.

ابرهای آلتوکومولوس

این ابرها در ارتفاع حدود 2 تا 7 کیلومتری جو قرار دارند و ابرهایی که در ارتفاع پایین‌تر تا حدود 2 کیلومتر قرار می‌گیرند.

ابرهای استراتوس (پوشنی)

استراتوس یا پوشنی یکی از نمونه‌های ابری است که شبیه مه بوده و بخار آب در آن به صورت یکسان دیده می‌شود و همچنین بسیار نزدیک زمین است. پوشنی بودن در این ابر‌ها به این دلیل است که به صورت لایه‌ای یا همانند پتو دیده می‌شوند. ابر‌های استراتوس در پی رعد و برق تشکیل می‌شوند و نمایی زیبا در آسمان دارند.

در واقع حرکت بسیار آرام هوا به سمت بالا باعث ایجاد این امر خواهد شد و محققان مدعی هستند که حرکت آرام باد از دریا یا مناطق سردسیر این ابر‌ها را هم ایجاد خواهد کرد. چنین ابر‌هایی کم تراکم و رقیق بوده و به صورت نم نم می‌بارند و از دید مخاطبان بسیار عجیب و غریب هستند.

ابر آلتواستراتوس 

ابر آلتواستراتوس یا فراز پوشنی نشانه ریزش احتمالی باران ملایم است که به صورت لایه ای یکواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را می پوشاند.

 

ابر های نیبموس

یکی دیگر از انواع ابرها ابرهای نیمبوس هستند. کلمه “nimbus” در لاتین به معنای باران است، بنابراین این ابرها هستند که باران تولید می کنند. هر ابری با پیشوند nimbo یا پسوند nimbus نوعی ابر بارانی است. در زیر دو مورد  را معرفی کرده ایم.

ابر نیمبوستراتوس

نیمبو استراتوس از قطرات آب ( و در مواقعی که هوا سرد است ) از دانه های برف و یا بلورهای یخ و یا مخلوطی از عناصر مایع و ذرات سخت ترکیب شده است.

معمولاً در اثر تبخیر بارندگیهای حاصله از نیمبو استراتوس  یک قسمت و یا تمام سطح زیرین ابر نیمبواستراتوس بوسیله ابرهای کم ارتفاع پوشیده میشود که شکل آنها بسرعت در تغییر بوده و ابتدا بصورت تکه های مجزا و سپس ( اغلب اوقات ) بصورت یک لایه پیوسته در خواهند آمد .

ابرهای کومولونیمبوس

نوع دیگری از ابرهای بارانی کومولونیمبوس است. از آنجایی که ابرهای کومولوس انباشته هستند، ابرهای کومولونیمبوس، ابرهای بارانی غول پیکر هستند. این ابرها که گاهی اوقات رعد و برق نامیده می شوند به شکل سندان شکل می گیرند که نشانه ای از طوفان است. رعد و برق های شدید و حتی گردبادها با این نوع ابر همراه هستند. (گردباد ستون چرخشی از هوا است که به ابر کومولونیمبوس متصل است.)

 

امیدوارم لذت برده باشید.